Monday, February 16, 2009

Antonia


Antonia (released as Antonia's Line in the English-speaking world) is a 1995 film by Dutch director, writer, and feminist Marleen Gorris. It's an edifying and enchanting feminist fairy tale, centring around a charismatic and strong-willed Dutch woman who, shortly after World War II, returns with her daughter to the village where she was born. Winner of an Academy Award in 1996 for Best Foreign Language Film, it presents a multidimensional celebration of hospitality through the story of the matronal Antonia (Willeke van Ammelrooy) who, after returning to the anonymous Dutch village of her birth, establishes and nurtures a close-knit matriarchal community. Spanning nearly forty years starting just after World War II, it follows Antonia as she takes over the family farm, befriends a recluse, takes in the village simpleton, and provides a home for a retarded young woman who has been raped by a brother. The film covers a breadth of liberal topics, with themes ranging from death and religion to sex, intimacy, lesbianism, misandry and love. It won the 1996 Academy Award for Best Foreign Language Film, the Toronto International Film Festival People's Choice award, and the Nederlands Film Festival Golden Calf award.
Plot details


Thursday, February 12, 2009

From the Jewish Voice for Peace

Here is a letter I received from Jewish Voice for Peace. Frankly, I would be interested in hearing why the ADL is supporting Lieberman. Any information on that would be great, especially if you would add it to the comments section under this post.

Dear Aysem,

Abe Foxman of the Anti-Defamation League is defending one of Israel's most powerful far-right extremists and his plan to strip "unfaithful" citizens, mostly Arab Israelis, of their citizenship. The Anti-Defamation League is supposed to "secure justice and fair treatment to all." Instead, they are supporting a dangerous ideology that calls for taking citizenship away from Israelis for exercising their right to free speech.

How can we expect the ADL to effectively defend the rights of Jews when they so easily step on the rights of Arabs?

Avigdor Lieberman now heads Yisrael Beytenu, the third largest party in Israel, and is likely to be a minister in a new Israeli government.

On February 10, the Jewish Telegraphic Agency reported that Abe Foxman defended Lieberman's plan, despite the fact that "Some liberal Israeli and Jewish groups have condemned Lieberman as a fascist - the left-wing Meretz Party even compared him to the late far-right Austrian politician Joerg Haider - for his proposal to require Israeli Arab citizens to sign an oath of allegiance to the Jewish state." (1)

Instead of defending Lieberman, the ADL should be condemning him.

Why should the Anti-Defamation League condemn Lieberman?

  • Avigdor Lieberman led the drive in Israel's Central Election Committee to have Arab political parties banned from running in the most recent election, which passed successfully and was overturned only by the Israeli Supreme Court. (2)
  • He has called for the expulsion of Arab Members of the Knesset, threatening them that "a new administration will be established and then we will take care of you." (3)
  • He has called for Arab citizens of Israel to sign an "oath of loyalty" to the state or be stripped of their citizenship. (4)
  • His party has been very clear about what being "loyal" means: If you are an Arab student and dare come to school wearing a kefiyah, you are "disloyal." (5)
  • Lieberman's party said that if you are a Muslim Israeli and collect money and medicines for Gaza relief, you are "disloyal." (6)

If Lieberman's plan is put into place, if you do not meet his standards of loyalty, you lose all the rights of a citizen; you lose the right to vote; and you lose the right to have a political party or to run for office - that is, the right to participate in Israel's political process.

Is this what the ADL stands for?

It is ironic that the ADL understands as anti-Semitic the accusations of dual loyalty hurled against Jews in the US and elsewhere, but remains unconcerned about similar accusations against Arab Israelis.

Remind Abe Foxman that his organization was founded "to stop the defamation of the Jewish people and to secure justice and fair treatment to all" - and that all means all, including Arab Israelis.

Click here to sign the letter to Abe Foxman.

----

(1) Back in 2006, the ADL condemned Lieberman's call to execute Arab legislators. But today, Abe Foxman defends Lieberman's loyalty oath (http://jta.org/news/article/2009/02/10/1002906/controversial-lieberman-proposal-finds-support-among-american-jews)

(2) http://www.haaretz.com/hasen/spages/1054867.html

(3) http://www.haaretz.com/hasen/spages/962767.html

(4) http://news.yahoo.com/s/ap/20090204/ap_on_re_mi_ea/ml_israel_hard_line_hero

(5) in Hebrew: http://beytenu.org.il/126/2596/article.html

(6) in Hebrew: http://beytenu.org.il/126/2345/article.html

I finally found something agreeable to post on Wilders...

Geert Wilders? He's not worth it

The anti-Muslim Dutch MP does not deserve the publicity his banning from Britain and prosecution in the Netherlands provide.


Lord Ahmed, the Labour peer, had vigorously protested about the Dutch politician and his film, and said they should not darken the doors of the Palace of Westminster. On Tuesday night, according to the Daily Telegraph, the banning order was issued by the government. Wilders has made hay, declaring this an attack on his freedom of speech and getting the Dutch foreign minister to complain to David Miliband. Enjoying his martyr role, Wilders plans to challenge the ban and says he now needs 24-hour police protection.
...
Wilders is now pitching to be seen as a martyr of political correctness and censorship. In Holland, and now in Britain, he claims to have been gagged and prevented the right of free speech. The fact that he claims the right of free speech to curtail the rights of free speech, and freedom of prayer and preaching, to Europe's Muslims seems to him neither here nor there. The libertarian conservative MEP and columnist Daniel Hannan has argued in his blog in the Telegraph that Jacqui Smith's ban on the MP gives him more publicity than he deserves, and that he should have been let in, allowed to strut his stuff and then consigned to oblivion.
...
Even writing about him seems to give him more profile than he deserves, but the problem is that these cases are beginning to crop up increasingly often. Most of the public is pretty level-headed about these things. It's the authorities that seem to give them more than they are due.

Towards the end of last year, a court in Amsterdam appeared to play into Wilders' hands – just as what little controversy there had been was dying down. It decided to prosecute the MP for incitement to hatred and causing insult. One wonders why the court wanted to offer Wilders such a golden opportunity to claim the status of judicial martyr.

He does seem to care about his time in court in Amsterdam, however, and this appears imminent. Last week, he announced he was hiring one of the Netherlands' most celebrated lawyers, Bram Moskowicz, to get the case thrown out in the Amsterdam Court of Appeal. This ploy is unlikely to succeed.

...

Before the film Fitna (meaning "disagreement and division among peoples") could be seen on the web, it had to be edited because, among other reasons, Wilders failed to get copyright clearance for reproducing the Danish newspaper cartoons. This seems in keeping with the almost shambolic way in which it has been put together. More crass the film itself is the interview Wilders is currently running on YouTube. Here he persists referring to the Qur'an as "this fascist book", and to Islam as "this wrong ideology", without ever defining his terms.

Ian Buruma surely has a point when he concludes there must be limits to the right to insult for the sake of it, while upholding the right to criticise. But the authorities, judicial, political and spiritual, must show more common sense. To pursue the authors of Fitna and their like with prosecutions and official guidelines about social cohesion, cultural relativities and mutual respect is to follow them into the descending spiral of their own absurdity.

The malaise of extreme language was depicted with stunning accuracy by Thucydides in his account of the civil war in Corcyra:

"Any idea of moderation was just an attempt to disguise one's unmanly character; ability to understand a question from all sides meant that one was totally unfitted for action ... Anyone who held violent opinions could be trusted, and anyone who objected to them became a suspect."

That was in 427 BC. What a long way we haven't come.

Wednesday, February 11, 2009

1. Altın Bamya Cinsiyetçilik Ödülleri

Altın Bamya, Türkiye sinemasında, erkek egemen bakışın ağırlığına, kadınlara dair alanların daraltılmasına, kadınlara dair oluşan yanlış mitlerin, algıların, cinsiyetçi bakışın yeniden üretilip temsil edilmesine ve bu ayrımcılığın kanıksanır kılınmasına bir eleştiri, bir karşı duruş, bir söz söyleme isteğiyle ortaya çıktı.

Altın Bamya Ödülleri, Türkiye sinemasındaki cinsiyetçiliğe dikkat çekmek ve bir sonraki yıl bu sembolik ödülü verecek aday bulamamak dileğiyle veriliyor.

Altın Bamya adayları, Altın Bamya ön jürisi tarafından 2008 yılında vizyona giren yerli sinema filmlerini bu bakışla değerlendirerek belirlendi.


1. Altın Bamya Adayları

1.Erkek Karakter:
Erkeklerin filmlerde tüm anlam ve aksiyonun merkezi olma durumları, cinsiyetçiliğin en bariz yansımasıdır: hikayelerin odağında erkekler ve onların güçleri, özellikle de kadınları (kadın karakterleri) olumsuzlama, nesneleştirme üzerinden kurulmaktadır.
Bu kategori değerlendirilirken, erkek karakteri canlandıran oyuncunun yorumu göz önüne alınmadan, erkek karakterin mutlaklaştırıp onayladığı 'erkek' rol ve modelleri ve bunlarla özdeşleşildiği takdirde yaratacakları çok riskli anlamlar ve sonuçlar göz önüne alınmaktadır.
Erkek Karakter kategorisinde 2008 Altın Bamya adaylarımız:
- Aşk Tutulması
- Issız Adam
- Recep İvedik

2. Kadın Karakter:
Kadın, bir karakterdir, bir insandır. Gerçek bir karakter olarak ele alınıp işlenmedikçe hep erkek egemen bakışla resmedildikçe ve (tekinsiz, güvenilmez, şeytani, kötülüklerin anası, iyi kadın-kötü kadın, fedakâr anne, seyirlik, zayıf .vb...) yanlış, eksik, özensiz ve zararlı temsilleri sürdükçe, kadınların bir bütün olarak beyaz perdeye yansıması mümkün olmamaktadır.
Bu kategori değerlendirilirken, kadın karakteri canlandıran oyuncunun yorumu göz önüne alınmadan, kadın karakterin ürettiği anlamlar, dolaşıma soktuğu okumalar, cinsiyetçi tutum, rol ve kalıpları ne derecede pekiştirip onayladığı göz önüne alınmaktadır.
Kadın Karakter kategorisinde 2008 Altın Bamya adaylarımız:
- Aşk Tutulması
- Osmanlı Cumhuriyeti
- Üç Maymun

3. Senaryo:
Senaryo, sinemasal tüm öğeleri soyutlandığında ve sadece filme çekilmiş senaryo olarak okunduğunda bile cinsiyetçi izler taşıması, kadın ve erkek karakterlere adil ve eşitlikçi yaklaşmaması, bu tutumun diyaloglardan, karakterlere kadar her sahnesine sinmiş olması ve içerdiği cinsiyetçi unsurlar göz önüne alınarak değerlendirilmektedir.
Senaryo kategorisinde 2008 Altın Bamya adaylarımız:
- Issız Adam
- Üç Maymun
- Vesaire Vesaire

4. Film:
Film, ışıktan, kadraja, kadın ve erkek karakterlerden, yönetmenin yorumuna kadar tüm unsurlar bir arada toplu bir şekilde ele alındığında, parçaların yarattığı çelişki içermeyen cinsiyetçi 'bütün' göz önüne alınarak değerlendirilmektedir.
Film kategorisinde 2008 Altın Bamya adaylarımız:
- Aşk Tutulması
- Issız Adam
- Recep İvedik

Sunday, February 08, 2009

Here is an article I came across about the Dutch Provos, and found terribly relevant to creative ways for resistence today...

Dutch Provos

By Teun Voeten
High Times, January 1990, pp. 32-36, 64-66 & 73

It's no secret that Holland has the most liberal drug laws in the world, especially when it comes to cannabis. What you may not realize, however, is that these laws were enacted thanks to the efforts of the Dutch Provos. The Provos set the stage for the creation of the Merry Pranksters, Diggers, and Yippies. They were the first to combine non-violence and absurd humor to create social change. They created the first "Happenings" and "Be-Ins." They were also the first to actively campaign against marijuana prohibition. Even so, they remain relatively unknown outside of Holland. Now, for the first time, their true story is told.

It all started with the Nozems. Born out of the postwar economic boom, the Nozems were disaffected Dutch teens armed with consumer spending power. Part mods, part '50s juvenile delinquents, they spent most of their time cruising the streets on mopeds, bored stiff and not knowing what to do. Their favorite past-time? Raising trouble and provoking the police.

"Provo" was actually first coined by Dutch sociologist Buikhuizen in a condescending description of the Nozems. Roel Van Duyn. a philosophy student at the University of Amsterdam, was the first to recognize the Nozems' slumbering potential. "It is our task to turn their aggression into revolutionary consciousness," he wrote in 1965.

Inspired by anarchism, Dadaism, German philosopher (and counter-culture guru-to-be) Herbert Marcuse, and the Marquis de Sade. Van Duyn, a timid, introverted intellectual, soon became the major force behind Provo magazine. But while Van Duyn presided over the Provos' theoretical wing, another, more important element was provided even earlier by its other co-founder, Robert Jasper Grootveld, a former window cleaner and the original clown prince of popular culture.


More interested in magic than Marx, Grootveld was an extroverted performance artist with a gift for theatrical gesture. During the early '60s, he attracted massive crowds in Amsterdam with exhibitionistic "Happenings." At the core of Grootveld's philosophy was the belief that the masses had been brainwashed into becoming a herd of addicted consumers, the "despicable plastic people." According to Grootveld, new rituals were needed to awaken these complacent consumers. While the writings of Van Duyn greatly appealed to the educated crowd, Grootveld found his followers among street punks.

To read the rest clikc here!

Monday, February 02, 2009

dogru yonde kucuk adimlar...

Ermeni aydınlar da harekete geçiyor

Radikal 01/02/2009, ADNAN GÜNDOĞAN/ERTUĞRUL MAVİOĞLU

Büyük tartışmalara neden olan ‘Ermeniler’den özür diliyorum’ kampanyası, Ermeni aydınlara da ilham verdi. Şimdi Ermeni aydınlar, 1900’lü yılların başında Ermeni çetelerin öldürdüğü masumlar ve ASALA eylemleri için Türklerden özür dileyecek

“Ermeni halkı adına işlenen cinayetler için özür diliyor, bunların acısını duyan masum Osmanlıların ve Türklerin duygularını paylaşıyorum.”
Bu cümlenin, Avustralya’nın Sydney kentindeki Macquarie Üniversitesi Öğretim Üyesi ve Türk Ermeni Diyalog Grubu Eşbaşkanı Dr. Armen Gakavian tarafından ‘özür diliyorum’ kampanyası çerçevesinde imzaya açılacak olan bildirinin taslağında yer aldığını, Radikal 2’de Baskın Oran’ın yazısından öğreniyoruz.
ABD’den Prof. Dennis Papazian’ın da desteklediği taslak bildiriye önümüzdeki hafta son hali verilecek ve dünyadaki bütün Ermenilere imzalamaları için ulaştırılacak. Kampanyanın önemli isimlerinden Papazian, Michigan’daki Ermeni Araştırmaları Merkezi’nde Tarih doktorası sahibi bir araştırmacı olarak tanınıyor. Papazian, Ermeniler konusundaki düşünce ve yazılarıyla bilinen Taner Akçam ile aynı üniversite bünyesinde çalışmalar yapıyor.
Ermeni aydınlara bu adımı attıran olayın, Türkiye’de başlatılan ve başlar başlamaz da ırkçı-faşist çevrelerin yoğun saldırısına uğrayan ‘özür diliyorum’ kampanyası olduğunu, Dr. Armen Gakavian reddetmedi. Gakavian, kampanyanın sürdürüldüğü www.ozurdiliyorum.com sitesi hack saldırısına uğramış olsa da 30 bin imzaya ulaşılmış olunmasından mutlu. Ermeni aydınların kampanyası, “1915’te Osmanlı Ermenileri’nin maruz kaldığı Büyük Felâket’e duyarsız kalınmasını, bunun inkâr edilmesini vicdanım kabul etmiyor. Bu adaletsizliği reddediyor, kendi payıma Ermeni kardeşlerimin duygu ve acılarını paylaşıyor, onlardan özür diliyorum” diyen Türkiye’deki bildiriden esinlenmiş. Şimdi benzer cümleler Ermeni aydınlar tarafından dile getirilecek ve yeni bir vicdan muhasebesinin de önü açılacak. Ve belki de iki özürden dünyayı kıskandıracak sıkı bir kardeşlik doğacak.
Radikal’in sorularını yanıtlayan Gakavian, “Yürüteceğimiz kampanya ile Türkiye’deki aydınların ‘özür dileme’ kampanyasını tüm yüreğimizle karşıladığımızı göstereceğiz. Hazırlanan bildiri, Ermeni çetecilerin işlediği cinayetler ve ASALA eylemlerinden ötürü Türklerden özür dilemeye yöneliktir. Geçmişte yaşanmış ve gelecekte meydana gelebilecek her türlü şiddeti reddediyoruz. Umarım kampanya başarılı olur.” dedi. İşte Gakavian’ın sorularımıza yanıtları:

Türkiye’de 30 bin kişinin katılımını sağlayan bir kampanya yürütülüyor. 1915 Ermeni soykırımını hayata geçirmiş Osmanlı Türkleri yüzünden acı çeken ve adaletsizliğe uğrayan Ermenilerden özür diliyorlar. Bundan haberdar mısınız?
Evet, Sydney’deki bazı Türk dostlarımdan olayı işittim. Bence Türk ulusunun asaletini güçlendirecek türden harika bir girişim. Bu türden bir özür asaleti gösteriyor zira bir kişinin, sıradan bir insan da olsa bir ulus da olsa geçmişiyle yüzleşmesi çok güç; ve bu cesareti gösteriyor zira çok kısa zaman önce yüzleşme çabalarının susturulma girişimi olarak TCK 301. maddeyi tanıdık. Umarım Ermeniler dahil dünyanın diğer ulusları da bu özür kampanyasına imzalarıyla katılarak öncülük edenlerin gösterdiği cüretin aynını sergileyerek kendi dolaplarındaki iskeletlerle yüzleşebilirler.

Ermeni aydınların başlatacağı kampanyanın içeriğini anlatabilir misiniz? Ne yazacak hazırlanan bildiride?
Türkiye’deki ‘özür dilerim’ kampanyasına yanıt niteliğinde bir çalışma bu. Geçmişte yaşanmış ve gelecekte yaşanacak olan her türlü şiddeti reddetmeliyiz. Türkiye’deki çalışmayı yürekten destekliyorum. Bu bize mutluluk verdi. Bir hafta sonra imzaya açacağımızın bildirimiz son şeklini almış olacak. Ermeni çetecilerin işlediği cinayetlerden ve ASALA eylemlerinden ötürü Türklerden ve Osmanlılardan özür dileyen, yaşananlardan duyulan üzüntüyü anlatan bir içeriği var bildirinin.

Siz Türk devletinin yerinde olsaydınız özür diler miydiniz?
Öyle olacağını umardım. Bu soru etrafında düşünelim: Bir Ermeni olarak Ermenilerin işlediği suçlardan ötürü üzgün müyüm? ASALA nedeniyle üzgün müyüm? Ermenilerin işlediği katliamlar ve etnik temizlikten ötürü? Evet, üzgünüm, hiç bir çekimcem yok. Bu suçlar bütün bir ulusun ortadan kaldırılması girişimiyle karşılaştırılamasa dahi hâlâ suçtur ve kimse aksine ispat edip bunları önemsizleştiremez. Eğer Türk devletinin yerinde olsaydım, özrü onyıllar süren inkârın ardından yitirilmiş itibarın yeniden kazanılmasının mükemmel bir yolu olarak görürdüm.

Türkiye’deki özür kampanyasında sizin bulgularınızın yeri var mı?
Hayır, doğrudan yok. Özür Ermenilerin çektikleri acıların tanınmasıdır ve bu acıya sebep olan Türk devletinin hem öldürmeler hem de inkârdaki sorumluluğunu üstlenmesidir. Amaç tanımlamalar sorusuna ve siyasi açıklamalara vs. yanıt vermek değildir. Bu yüzden özüre dair herhangi bir Ermeni tavrı da benzer olmalı. Gerçekte şahsen Türk aydınlarının açıklamalarına yanıt niteliğinde bir taslak hazırladım ve bunu çok yakında dağıtıp sonra da kamuoyuna sunacağım. Bu umut ederim ki Ermenilerin de imzalarını koyacakları bir dilekçeye dönüşür. Ayrıca Fransa’dan da bazı karşı yanıtlar var, bir grup Fransız-Ermeni aydının imzaladığı.

Türkiye’deki özür kampanyasının, Ermenilerin Ermeni toplumu içinde yaptıklarına etkisi ne olur?
Köklü düzeyde denilebilecek devasa bir etki olmaz ve şu türden konuşmalardan öteye geçmez: “Harika değil mi? Türkiye’de bazı şeyler açıkça değişiyor.”
Kimileri şüpheli duracak yahut yeterli bulmayacaktır. Fakat çoğunluğu müteşekkir olacak ve bundan etkilenecektir. Ermenilerin çoğunun bunun ne kadar cesurca bir adım olduğunun farkına varacağını sanmıyorum.

Peki bundan sonra ne olur? Kendi araştırmanız ve kampanyanıza dair nasıl bir sonuç görmek istersiniz?
Ermenileri kaçınılmaz bir devlet kabulünü memnuniyetle karşılamaya hazırlamak isterim. Bu altı ayda da olsa 60 yılda da fark etmez. Ve cesur Türklerin yaptıkları gibi Ermenilerin de kendi dolaplarının içindeki iskeletleri ortaya koymaya istekli olmalarını isterim.
Bu arada aynı zamanda Sydney’deki Ermenilerle Türkleri bir araya getirme çalışmama devam edeceğim, nereye gidersem gideyim yine aynı şeyi yapacağım. Burada, Sydney’de yaptığımız nefret ve yalanların üstesinden sevgi ve hakikatle gelebilecek dünya çapında gelişen bir hareketin parçası olmaktır. Bu tanrının verdiği görev ve aksi davranamam. Türk özründe kullanılan kelimelerdeki gibi, ‘vicdanım reddeder’... yerli yerimde durup hakikat ve uzlaşma yolundaki fırsatın kaçmasını...

Türk hükümetinin pozisyonu veyahut halet-i ruhiyesi özür dileyecek bir şey yapılmadığı yolunda. Bunu nasıl değerlendiriyorsunuz?
Tam aksine özür dilemesi icap eden devlet. Evet bireyler özür dileyebilir, bunun pek çok örneği var. Vicdanların sessiz kalmaya müsaade etmediğini yahut da bir biçimde bu suçlardan ötürü kârlı çıktıklarını anladıklarını görüyoruz.?Fakat bu devletin bir hakikati kabul edip özür dilemesinin yerini tutmaz.

Türklerin Ermenilerden özür dilemesi yeterli mi? Bu Ermeni toplumunu tatmin edecek mi?
Bu çok önemli ve zor bir soru. Bu konuda Ermeniler içinde elbette çok farklı görüşler var. Ben sadece benimkini dile getireyim. Daha önce de belirttiğim gibi bir özür sadece bir başlangıçtır, fakat iyi bir başlangıçtır. Eğer özür yitirilmiş insan yaşamı ve çekilmiş acıların tanınmasıysa, ki bugün tanıklık ettiğimiz özür tam da bu, bunun çok büyük bir önemi vardır.
Fakat özrün samimiyeti bunu izleyen adımların ne olacağına da bağlı, mümkün olduğu kadar işlenmiş olan suçun sonuçlarına da bağlı. Türk devleti örneğinde bu, kurbanların faillere dönüştürüldüğü inkâr ve tarihi çarpıtma politikasının bir kenara bırakılması anlamına geliyor. Aynı zamanda bu anıtların restorasyonu, geri dönme hakkı (ziyaret için yahut yaşamak için) yahut da Ermenistan’ın Türk toprakları aracılığıyla bir limana erişiminin sağlanması türünde olabilir.

Açıkça belirtmeliyim ki bence toprak talepleri, bazı toprakların Ermenistan’a verilmesi anlamında tamamen abestir. Bu aynı zamanda gerçekdışıdır da.
Tartışılabilecek başka bazı fikirler de olabilir. Fakat hiç tereddütsüz söylenebilecek tek bir şey varsa o da şudur: En büyük tazminat ve samimiyet ifadesi Türkiye’nin koşulsuz olarak Ermenistan’a uyguladığı ablukayı kaldırması ve Ermenistan’ın kendi ayakları üzerinde durabilmesi olacaktır.
Bu yüzden şahsen geleneksel anlayışta olduğu gibi toprak talepleriyle ilgilenmiyorum. Ermenilerin ceplerine para konulması anlamında mali tazminatla da ilgilenmiyorum. Devlet yukarıda saydığım tavsiyelerin uygulanmasına harcanmak üzere fon bulmakla yükümlü zaten ve ayrıca Türk hükümetinin Washington’daki lobicilere ödediği paraları kestiğinde hayli tasarruf edeceğini de unutmamalıyız.

Özür dilemenin etkisi ne olur?
‘Cinayetin inkârının son aşaması’ denilip duruldu. Özür Ermenilerin tarihlerinin korkunç bir parçasını kapatmasına yardımcı olabilir. Bir iyileşme sürecini başlatabilir. Kimi acıları dindirmeye yarayabilir. Fakat belirtmeliyim ki bu sadece bir ilk adım olmalı, son değil.

Özür kampanyasına öncülük anlamında aydınların rolü için ne düşünüyorsunuz? Mükemmel ve tarihsel anlamda kaçınılmaz. Memnuniyetle karşılıyorum. Bu hareket özür yolunda harekete geçilmesi için iyi bir başlangıç fırsatı oluyor. Dünya tarihi boyunca aydınlar en büyük değişim yapıcılar oldular. Gelecekte neler olacağını görmek için sabırsızlanıyorum.

Halihazırdaki Avustralya hükümeti Şubat 2008’de ülkedeki ‘kayıp kuşaklardan’ (Avustralya’nın yerli halkı Aborijinler) özür diledi fakat Avustralya’nın 1778’deki işgalinden ötürü yerli halka reva görülenlerde ötürü özür dilemediler. Bunu nasıl değerlendiriyorsunuz?
Bu özür Avustralya hükümetinin olgunluğunun ve asaletinin kanıtıydı. Özrün kendisi çok etkili ve samimiydi ve başbakan özür metnini kendisi yazmakta ısrarcı oldu, bu yüzden çok kalpten gelen bir şeydi. Fakat bunun arkasında neredeyse yarım yüzyıllık tartışmanın ardından bir inkâr ve öteleme var. Ve bu çok spesifik bir özürdü, sadece yerli Avustralyalılara yönelik özel bir muameleyi ele alıyordu. Neden? Belki de bu yaptığımız hataların çok somut delillerinin sadece bir kısmını içeriyor. Bilemiyorum.
Özür aynı zamanda ‘soykırım’ kelimesini içermedi, büyük olasılıkla bu türden bir kavramın bölücü olacağından ötürü. Belki de birkaç yıl içinde toz duman yatıştığında ve hâlâ önde gelen kişilikler nezdinde kayıp kuşakların soykırıma maruz kaldığı yolunda büyük bir fikir birliği hasıl olursa gelecekteki hükümet bu kavramı da kullanabilir.
Fakat daha da önemlisi yerli Avustralyalıların yaşadıkları felaketin ve derin acıların tanınmış olması ve kamuoyu nezdinde bunun ortaya koyulması. Hükümetin bu doğrultudaki sorumluluğunu herhangi bir gerekçeye başvurmadan yerine getirmesi.
Parlamentoda başbakanın dudaklarından ‘özür dilerim’ kelimesini işittiklerinde ağlayan yerli Avustralyalıları gördüğümde, bir anlığına Türk hükümetinin de böylesi bir özrü dile getirmesinin nasıl bir şey olacağını hayal etmeye çalıştım. Sanırım pek çok Ermeni gibi ben de rahatlamış hissederdim. Fakat bunun sadece bir başlangıç olduğunu, nihayet olmadığını, bir süreç olduğunu da görmemiz lazım.